Park krajobrazowy

Zaprojektowana w 1903 roku przez Waltera Schotta w stylu secesyjnym, pierwotnie powstała z myślą o dziedzińcu fontanny domu towarowego Wertheim w Berlinie i prawdopodobnie została przeniesiona do Burg Schlitz przez Emila Georga von Staußa w 1932 roku. Fontanna przedstawia trzy nimfy z brązu, mniej więcej naturalnej wielkości, tańczące wokół fontanny na piaskowcowym korycie. Znana również jako „Fontanna Tańczących Dziewic”, jest niewątpliwie perełką parku. Replikę tej fontanny można znaleźć w nowojorskim Central Parku.

W bezpośrednim sąsiedztwie Fontanny Nimfy znajduje się pieczołowicie odrestaurowana Kaplica Karolin, którą Hans hrabia von Schlitz poświęcił swojej teściowej, hrabinie Karolinie von Schlitz-Goertz. Kaplica może pomieścić 70 osób na śluby kościelne.

 36 pomników, które hrabia Schlitz wzniósł ku pamięci swojej rodziny, pisarzy i szczególnie ukochanych osób ze swojego życia i myśli: obeliski, kolumny, groty i jeziora.

Nie możesz również przegapić zapierającego dech w piersiach widoku z mistycznego szczytu Röthelsberg na jezioro Malchin.

Około 200 lat po tym, jak hrabia von Schlitz znacząco odmienił oblicze Szwajcarii Meklemburskiej, zakładając rozległy park krajobrazowy Burg Schlitz , w którym według jego pomysłów ustawiono wyjątkowe kamienie pamiątkowe, obeliski i kompozycje kamienne, które w dużej mierze ukształtowały go kulturowo, w parku Burg Schlitzstworzono szlak rzeźb, który swobodnie prowadzi przez krajobraz.

Kierowani wspólną pasją do projektowania przestrzennego i miłością do krajobrazu Meklemburgii, artyści Wilfried Duwentester i Bernd Uiberall pracują w Görzhausen, w bezpośrednim sąsiedztwie Burg Schlitz, od ponad ośmiu lat. Ich projekt „Szlak Rzeźb Burg Schlitz – Görzhausen” podejmuje pierwotny pomysł hrabiego i przekłada go na spotkanie ze współczesnymi rzeźbami. Rzeźby „żyją” w otwartym krajobrazie, wchodząc w interakcję z naturą i istniejącym kontekstem kulturowym. Rzeźby i obiekty są rozmieszczone w widocznych miejscach wzdłuż ścieżki prowadzącej z Burg Schlitz do Görzhausen i zdają się być integralną częścią krajobrazu. „Niczego nie zabieramy, nie zmieniamy krajobrazu. Po prostu go wzbogacamy. Pierwszy krok został zrobiony. Pierwsze rzeźby zostały zainstalowane… a krowy nadal się pasą”. Zgodnie z tym podejściem obiekty i rzeźby zostały zintegrowane z krajobrazem.